ശിവശ്രീ- യ്ക്ക് മൂന്നു മാസം പ്രായമേയുള്ളൂ. ആദ്യദിവസങ്ങളിൽ സ്വന്തം കൈകാലുകൾ പോലും അവനവന്റേതാണ് എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. പിന്നീട് രാവിലെ കൈകാലിട്ടടിച്ചു പായിൽ കിടന്ന് കളിക്കുവാൻ വളരെ ഉത്സാഹമായി. കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം കൈകൾ അറിയാതെ ഉയരുമ്പോൾ, മുഖത്തിന് മുൻപിൽ കാണുമ്പോൾ ഒന്ന് നാക്കു നീട്ടി നക്കി നോക്കും. ഓ! ഇതെൻറെ തന്നെ - എന്നന്നു മുതൽ മനസ്സിലായിത്തുടങ്ങിക്കാണും. ഓരോ ദിവസവും കുഞ്ഞുങ്ങളിൽ നിന്ന് നമുക്കെന്തെങ്കിലും പഠിക്കുവാൻ ഉണ്ടാകും. ഈയിടെയായി വലത്തേ കൈ ഓരോരോ മിനിറ്റിൽ വായിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ തുടങ്ങി. പതുക്കെ കുഞ്ഞിക്കൈ പിടിച്ചു മാറ്റി നോക്കുമ്പോൾ സ്പ്രിംഗ് പോലെ വീണ്ടും പഴയ സ്ഥാനത്തേക്ക് വരും. ഞാനും ഒരു ബുദ്ധി കണ്ടുപിടിച്ചു, കിലുക്കുന്ന കിലുക്കട്ടം കൈയിൽ വച്ചുകൊടുക്കുക, ആദ്യമൊക്കെ അതിൻറെ നിറം കണ്ടിട്ടോ എന്തോ ഒന്ന് അനക്കി നോക്കുമ്പോഴേക്കും അതിൽ രസം തോന്നിയിട്ടായിരിക്കും പഴയ കാര്യം മറന്നുപോകുമായിരുന്നു. കൈയിൽ പിടിച്ചുകഴിഞ്ഞ സാധനം എങ്ങിനെ ഒഴിവാക്കണം എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ തൻറെ കൈ വായിലിടാൻ സമ്മതിക്കാതെ ശ്രദ്ധ മാറ്റുകയാണെന്നും മനസ്സിലാക്കി. കൈയിൽ പിടിച്ചത് എന്തായാലും വിരലുകൾ തുറന്നാൽ താഴെ വീണുകിട്ടുമെന്നു മനസ്സിലായി. ഞാൻ കുഞ്ഞിൻറെ കളികൾ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു നമ്മുടെ കാര്യവും ഇത് തന്നെ. കാണുന്നതും രുചിക്കുന്നതും ഒക്കെ ആദ്യം വിടാൻ പ്രായസം. പിന്നെ ചിലപ്പോഴൊക്കെ കൈവിട്ടാലും പഴയപടി ഓരോ ശീലങ്ങളിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകാനും എളുപ്പം തന്നെ. എത്ര ശ്രദ്ധയോടെ നിരന്തര പരിശ്രമത്തോടെ വേണം വിവേകപൂർവ്വം നമുക്ക് നമ്മുടെ മനസ്സിനെ വേണ്ടപോലെ നല്ല ശീലങ്ങളിലേക്ക്, നല്ല ചിന്തകളിലേക്ക്, ശരിയായ വഴിയിലൂടെ കടന്നുപോകുവാൻ.
No comments:
Post a Comment