"പ്രണയം" (ഫെബ്രുവരി 13, 2017).

വർഷത്തിൽ ഒരിക്കൽമാത്രം ഇഗ്ലീഷ് കാരെ അനുകരിച്ചാഘോഷിക്കുന്ന പ്രണയ ദിനം Valentine's Day പോലെയൊന്നുമല്ല കേട്ടോ, ഈ പ്രണയത്തിൻറെ കഥ. ജീവാത്മാവും പരമാത്മാവും ആണിവിടെ നായികയും നായകനും.
കൃഷ്ണനും രാധയും എന്നും പ്രണയത്തിലായിരുന്നു. കൃഷ്ണനെക്കാണാതെ ഒരു നിമിഷം പോലും രാധയ്ക്ക് ഇരിക്കാനാവില്ല. കാലിമേയ്ക്കാൻ കാട്ടിൽ കൂട്ടുകാരോടൊത്ത് പോകുമ്പോഴും രാധ കൂടെപ്പോകും. ഒരു കാര്യം മാത്രം രാധയ്ക്ക് സഹിക്കാനാവില്ല. ഒളിച്ചുകളിക്കുവാൻ തുടങ്ങിയാൽ ഏതെങ്കിലും മരത്തിനു മറവിൽ താൻ ഒളിച്ചുനിൽക്കുമ്പോൾ തൻറെ നീണ്ട മുടിയിഴകൾ കാറ്റത്ത് പറക്കുമ്പോഴോ, തന്റെ ചുവന്ന നിറമുള്ള പാവാട മരത്തിനപ്പുറത്തേക്കു പറന്ന് കാണുമ്പോഴോ, കണ്ണൻ ദൂരെനിന്ന് തന്നെ വന്നു കണ്ടുപിടിക്കും, പക്ഷെ കണ്ണൻ ഒളിക്കുന്നത് മരക്കൊമ്പിലോ ഉയരത്തിലോ എവിടെങ്കിലും ആവും അതിനാൽ തനിക്ക് കണ്ടുപിടിക്കുവാനും കഴിയാറില്ല. ഒരിക്കൽ തന്നെ വിട്ടുപോയ കണ്ണനെ കുറച്ചുനേരത്തേക്ക് കാണാതായപ്പോൾ എത്ര നേരം കരഞ്ഞു കരഞ്ഞിരുന്നു! ഓടക്കുഴൽ നാദം കേട്ടപ്പോഴാണ് ഇവിടെ എവിടെയോ ഉണ്ടെന്നു മനസ്സിലായത്. എന്നിട്ടും കണ്ടുപിടിക്കുവാൻ കഴിയാഞ്ഞതിനാൽ കുറെ പരിഭവിച്ചു, കണ്ണനപ്പോൾ മരത്തിന്റെ മുകളിൽ നിന്ന് ചാടിയിറങ്ങി വന്നു താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തി കണ്ണിൽ നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ഞാനെപ്പോഴും നിൻറെ കൂടെത്തന്നെയുണ്ട്, നീയെന്താണെന്നെ കണ്ടുപിടിക്കാഞ്ഞത്? ഞാൻ ചോദിച്ചു സത്യം പറയൂ എന്നെ വിട്ട് പോയിരുന്നില്ലേ കുറച്ചുനേരത്തേക്കെങ്കിലും, മിണ്ടണ്ട, എന്നോട് ഒരു സ്നേഹവുമില്ല കണ്ണന്. കണ്ണൻ ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു "ആ, എന്നാൽ പറയൂ എവിടെയൊക്കെ എന്നെ അന്വേഷിച്ചു ?" എൻറെ വിശദീകരണം കേട്ടപ്പോൾ കണ്ണൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. "തീർന്നോ" എന്നൊരു ചോദ്യവും. എനിക്ക് ദേഷ്യം കുറേ വന്നു, കരച്ചിലും വന്നു. നുണയും പറയും കണ്ണൻ അല്ലേ? "രാധേ, പുറത്തെല്ലായിടത്തും നീ എന്നെ നോക്കി. പക്ഷെ നിൻറെ ഉള്ളിൽ എപ്പോഴെങ്കിലും അന്വേഷിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചുവോ? അവിടെ ഞാൻ അന്തര്യാമിയായി ഇരിക്കുന്നില്ലേ? നീ ജീവനാണെങ്കിൽ ഞാൻ നിൻറെ ആത്മാവാണ്. നിന്നെ ഞാനൊരിക്കലും വേറെയായി കണ്ടിട്ടില്ല."